Charakterystycznym mechanizmem uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego jest gwałtowna zmiana kierunku ruchu, nagłe zatrzymanie w ruchu, zwolnienie podczas biegu, nieprawidłowe lądowanie jednonóż. Powyższe niekontaktowe mechanizmy stanowią większość uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego ok. 70%. Literatura opisuje jeszcze uszkodzenia związane z kontaktem stawu z ciałem obcym. Badania wykazują, że częściej dochodzi do zerwania więzadła u kobiet niż u mężczyzn, jest to spowodowane różnicami w sile mięśni, kontroli nerwowo mięśniowej i różnicami kondycji fizycznej.
Można wyróżnić cztery mechanizmy uszkadzające więzadło krzyżowe przednie.
Pierwsza z nich to skośna rotacja zewnętrzna stawu kolanowego, która powoduje przerwanie więzadła krzyżowego przedniego, uszkodzenie łąkotki oraz więzadła pobocznego przyśrodkowego. Ten mechanizm można najczęściej zaobserwować u osób uprawiających narciarstwo alpejskie, wtedy to kolano ustawia się w pozycji skośnej, a kość piszczelowa w rotacji zewnętrznej.
Kolejnym mechanizmem powodującym przerwanie więzadła krzyżowego przedniego jest szpotawa, wewnętrzna rotacja kolana najczęściej spotykana u zawodników piłki ręcznej i koszykarzy.
Trzecim mechanizmem jest konflikt więzadła krzyżowego przedniego z powierzchnią przyśrodkowego kłykcia kości udowej, spowodowany wewnętrzną rotacją kości piszczelowej przy wyprostowanym stawie kolanowym.
Ostatni, czwarty mechanizm jest spotykany u osób jeżdżących na nartach. Podczas upadku w tył i ciężarem ciała przesuniętym na stopy, odruchowo zawodnik próbuje utrzymać ciało w pionie przez napięcie mięśnia czworogłowego uda, co popycha kość piszczelową do przodu w rotacji w stosunku do kości udowej.
Pierwsza z nich to skośna rotacja zewnętrzna stawu kolanowego, która powoduje przerwanie więzadła krzyżowego przedniego, uszkodzenie łąkotki oraz więzadła pobocznego przyśrodkowego. Ten mechanizm można najczęściej zaobserwować u osób uprawiających narciarstwo alpejskie, wtedy to kolano ustawia się w pozycji skośnej, a kość piszczelowa w rotacji zewnętrznej.
Kolejnym mechanizmem powodującym przerwanie więzadła krzyżowego przedniego jest szpotawa, wewnętrzna rotacja kolana najczęściej spotykana u zawodników piłki ręcznej i koszykarzy.
Trzecim mechanizmem jest konflikt więzadła krzyżowego przedniego z powierzchnią przyśrodkowego kłykcia kości udowej, spowodowany wewnętrzną rotacją kości piszczelowej przy wyprostowanym stawie kolanowym.
Ostatni, czwarty mechanizm jest spotykany u osób jeżdżących na nartach. Podczas upadku w tył i ciężarem ciała przesuniętym na stopy, odruchowo zawodnik próbuje utrzymać ciało w pionie przez napięcie mięśnia czworogłowego uda, co popycha kość piszczelową do przodu w rotacji w stosunku do kości udowej.
Ułożenie kątowe stawu w trakcie, którego więzadło krzyżowe przednie jest najbardziej narażone na uszkodzenie podczas ruchu niekontaktowego to ok. 23° zgięcia.
A. Kolano nieobciążone
B. Koślawienie stawu kolanowego
C. Siła kompresyjna spowodowana napięciem mięśnia czworogłowego
D. Obrót piszczeli do zewnątrz
B. Koślawienie stawu kolanowego
C. Siła kompresyjna spowodowana napięciem mięśnia czworogłowego
D. Obrót piszczeli do zewnątrz
Jak wygląda rehabilitacja po takim urazie?
Protokoły rehabilitacyjne stosowane po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w fazie pooperacyjnej, zazwyczaj obejmują rehabilitację stawu w okresie 16-28 tygodni po wykonanym zabiegu rekonstrukcji więzadła. Jest to zależne głównie od techniki operacyjnej, rodzaju aktywności i kondycji fizycznej, rehabilitacji przedoperacyjnej. W zależności od rodzaju aktywności i kondycji dobierane są ćwiczenia usprawniające z elementami specyficznych ćwiczeń sportowych.
W procesie usprawniania po uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego, można wyróżnić kilka etapów:
1. Przygotowanie do operacji;
2. Wczesna faza pooperacyjna, trwająca w zależności od protokołu ok. 2-4 tygodni;
3. Faza powrotu funkcji stawu, trwająca do około 9 tygodnia po zabiegu;
4. Okres przygotowania i stopniowego powrotu do aktywności rekreacyjnej;
5. Pełny powrót do aktywności sportowej w miesiącach 6-9, uzależnione jest to, od rodzaju dyscypliny sportowej.
Zapraszam na stronę FizjoPaluch - nowoczesna fizjoterapia i rehabilitacja Gliwice
1. Przygotowanie do operacji;
2. Wczesna faza pooperacyjna, trwająca w zależności od protokołu ok. 2-4 tygodni;
3. Faza powrotu funkcji stawu, trwająca do około 9 tygodnia po zabiegu;
4. Okres przygotowania i stopniowego powrotu do aktywności rekreacyjnej;
5. Pełny powrót do aktywności sportowej w miesiącach 6-9, uzależnione jest to, od rodzaju dyscypliny sportowej.
Zapraszam na stronę FizjoPaluch - nowoczesna fizjoterapia i rehabilitacja Gliwice
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz