Zwapniające zapalenie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego

Stan zapalny i zwapnienia w obrębie kaletki podbarkowej prowadzi do bólu, tkliwości oraz ograniczenia zakresu ruchów w stawie ramiennym. Stan ten jest określany mianem zwapniającego zapalenia kaletki.

Częstym zjawiskiem jest odkładanie soli wapnia w ścięgnie mięśnia nadgrzebieniowego. W jego wyniku wzrasta miejscowo ciśnienie, co często wywołuje przeszywający ból podczas odwodzenia ramienia, który może promieniować aż do ręki. Zwapnienia mogą podrażniać kaletkę podbarkową, wywołując reakcję zapalną określaną jako zapalenie kaletki podbarkowej.

Gdy staw ramienny pozostaje w pozycji przywiodzionej, ból zwykle nie jest odczuwalny, ponieważ w takim położeniu bolesne uszkodzenie znajduje się z dala od powierzchni dolnej wyrostka barkowego. U większości osób ból pojawia się podczas odwiedzenia w zakresie 50-130 stopni, ponieważ przy takim ustawieniu kończyny ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego pozostaje w ścisłym kontakcie z powierzchnią dolną wyrostka barkowego. Objawy bólowe zazwyczaj pojawiają się u mężczyzn w 50 roku życia i starszych po nietypowych lub nadmiernych ruchach w stawie ramiennym.

Zapraszam na stronę FizjoPaluch - nowoczesna fizjoterapia i rehabilitacja Gliwice

www.FizjoPaluch.pl

Kolano biegacza

Leczenie zespołu tarcia pasma biodrowo-piszczelowego:
- Modyfikacja dotychczasowych aktywności, zmiana techniki wykonywanych czynności;
- Fizkoterapia;
- Terapia tkanek miękkich, która jest stosowana przy nadmiernym skróceniu pasma b-p. Masaż poprzeczny nie przynosi dobrych efektów;
- Rollowanie naprężacza powięzi szerokiej; 
- Rozciąganie paska oraz innych przykurczonych mięśni;
- Wzmacnianie mięśni stabilizujących staw biodrowy od strony bocznej;
- Powrót do uprawiania sportu możliwy jest przy braku miejscowej nadwrażliwości uciskowej oraz gdy ćwiczenia wzmacniające wykonywane są bez objawów bólowych. Należy jednak unikać zbiegania w dół.

Zapraszam na stronę FizjoPaluch - nowoczesna fizjoterapia i rehabilitacja Gliwice

www.FizjoPaluch.pl

Bardzo częsta przypadłość u moich pacjentów - Zespół tarcia pasma biodrowo-piszczelowego

Do tego zespołu dochodzi na skutek tarcia pomiędzy pasmem b-p, a leżącym niżej nadkłykciem kości udowej. Tarcie pojawia się podczas kontakty stopy z podłożem, głównie w fazie podporu, w rejonie pomiędzy brzegiem tylnym pasma b-p a położonym niżej nadkłykciem kości udowej. Przeciętny kąt zgięcia stawu kolanowego przy fazie podporu ( w momencie uderzenie piętą ) wynosi 21 stopni.

DO tarcia przy stawie kolanowym zgiętym do lub poniżej kąta 30 stopni. U biegaczy z zespołem tarcia pasma b-p występuje zmniejszenie zakresu zginania i prostowania stawu kolanowego z ograniczeniem sił hamujących. Badania wykazały, że biegaczy tych cechuje znaczne osłabienie mięśni odwodzących staw biodrowy w kończynie chorej, wraz z obniżoną zdolnością do ekscentrycznej kontroli ruchu odwodzenia.

 Sportowcy skarżą się na ból odczuwalny ponad brzegiem bocznym stawu kolanowego, który zwiększa się podczas biegu. Ból pojawia się zawsze po przebiegnięciu tego samego dystansu lub po upływie takiego samego czasu, dłuższe dystanse lub zbieganie w dół w sposób szczególny nasilają objawy bólowe.

 Podczas badania 2-3 cm ponad linią boczną stawu występuje nadwrażliwość uciskowa. Testy mogą wykazać skrócenie pasma b-p, co jest wynikiem skrócenia powięzi b-p lub naprężacza powięzi szerokiej czy też mięśnia pośladkowego wielkiego lub nadmiernego rozbudowania mięśnia obszernego bocznego wywołującego nadmierna napięcie na paśmie.

Czynnikami wpływającymi na rozwój zespołu tarcia mogą być także błędy treningowe oraz nieprawidłowa biomechanika ruchu dodatkowo obniżające pasmo. Innymi czynnikami mogącymi wpływać na tarcie mogą być: szpotawe ustawienie stopy i stawów kolanowych, nadmierna pronacja, nadmierne boczne ustawienie miednicy.

Kontynuując temat krwiaka po urazie w stawie kolanowym, mam dla Was kolejną użyteczną informację.

W sobotni poranek dawka informacji!

Jeśli występuje spory krwiak, to należy nakłuć kolano i go usunąć. Jest na to trochę czasu, bo krew zaczyna krzepnąć w stawie po kilku dniach (najczęściej po 4-6 dniach). Po tym czasie jego usunięcie może być coraz trudniejsze. Jeszcze raz chcę podkreślić, że istotne jest to, by go usunąć. Nieusunięty krwiak nie ulega w całości wchłonięciu tylko rzeczywiście ulega hemolizie, pozostaje po 12 dniach żółty płyn podobny do wysiękowego (zapalnego). Minusem tej sytuacji jest fakt, że elementy morfotyczne krwi odkładają się w postaci zorganizowanej tkanki łącznej na torebce stawowej stawu i ulega ona usztywnieniu. Rehabilitacja w takich przypadkach jest konieczna i trudniejsza niż w przypadkach kiedy usuniemy krwiak. Co więcej, nieusunięcie krwiaka wiąże się z permanentnymi silnymi dolegliwościami bólowymi.

Za: Jacek Jaroszewski - Lekarz Reprezentacji

Szybka opuchlizna stawu kolanowego

Jeśli po jakimkolwiek urazie kolana szybko dojdzie do obrzęku jego okolicy, takiego obrzęku, który rzeczywiście jest wyraźnie widoczny (duża opuchlizna okolicy stawu, pacjent nie ma wątpliwości, że jest to duży obrzęk) mamy pewność, że jest to krew. I tutaj, patrząc nawet na same statystyki, odpowiedź do czego mogło dojść, też jest dosyć prosta. W dziewięciu przypadkach na dziesięć, gdzie szybko po urazie dojdzie do dużej opuchlizny czy powstania krwiaka w stawie, okazuje się później, że doszło do zerwania lub znacznego naderwania więzadła krzyżowego przedniego.

Brzuszki - technika wykonania

W wielu miejscach zauważam, że podczas bardzo popularnych brzuszków, ludzie wkładają palce stóp, czasami całe stopy pod jakąś przeszkodę. Jeśli tak robisz, to musisz wiedzieć, że robisz to źle :)

Podczas zapierania się stopami o jakąś przeszkodę lub trzymanie stóp przez inną osobę aktywizuje się mięsień biodrowy i lędźwiowy, a nie mięsień prosty brzucha!

Aby zmniejszyć do minimum działanie mięśnia biodrowego i lędźwiowego należy położyć zgięte w kolanach nogi na ziemi, nie wkładając ich pod żadne przeszkody. Podczas wykonywania ćwiczenia stopy wciskamy w podłoże, a odcinek lędźwiowy przylega do podłoża. Ręce skrzyżowane na klatce piersiowej.

Też robiłeś to w taki sposób? Daj znać ;)

Mięsień poprzeczny brzucha, a stabilizacja kręgosłupa.

Mięsień poprzeczny brzucha stanowi najgłębiej położoną warstwę mięśni brzucha. Aktywny mięsień poprzeczny jest bardzo ważnym elementem w stabilizacji kręgosłupa. Utrzymuje kręgosłup w neutralnej pozycji, stabilizuje kręgosłup podczas ruchów angażujących kończyny górne i dolne, a także podczas ruchów tułowia.

Osłabiony mięsień poprzeczny często powoduje ból dolnego odcinka kręgosłupa.

Wbrew pozorom nie jest łatwo ćwiczyć mięsień poprzeczny. Jedną z metod jest wciągnięcie brzucha tak, aby przyciągnąć pępek jak najbliżej kręgosłupa. Gdy uda się osiągnąć napięcie, należy wytrzymać w takiej pozycji ok. 10 sekund i rozluźnić. Należy powtarzać kilkakrotnie.

Najlepiej zacząć ćwiczenia od leżenia na boku ze zgiętymi kolanami.

Bardzo częstym urazem osób aktywnych jest zerwanie więzadła krzyżowego przedniego. Jak do tego dochodzi? Przeczytaj.

Charakterystycznym mechanizmem uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego jest gwałtowna zmiana kierunku ruchu, nagłe zatrzymanie w ruchu, zwolnienie podczas biegu, nieprawidłowe lądowanie jednonóż. Powyższe niekontaktowe mechanizmy stanowią większość uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego ok. 70%. Literatura opisuje jeszcze uszkodzenia związane z kontaktem stawu z ciałem obcym. Badania wykazują, że częściej dochodzi do zerwania więzadła u kobiet niż u mężczyzn, jest to spowodowane różnicami w sile mięśni, kontroli nerwowo mięśniowej i różnicami kondycji fizycznej.

Można wyróżnić cztery mechanizmy uszkadzające więzadło krzyżowe przednie.
Pierwsza z nich to skośna rotacja zewnętrzna stawu kolanowego, która powoduje przerwanie więzadła krzyżowego przedniego, uszkodzenie łąkotki oraz więzadła pobocznego przyśrodkowego. Ten mechanizm można najczęściej zaobserwować u osób uprawiających narciarstwo alpejskie, wtedy to kolano ustawia się w pozycji skośnej, a kość piszczelowa w rotacji zewnętrznej.
Kolejnym mechanizmem powodującym przerwanie więzadła krzyżowego przedniego jest szpotawa, wewnętrzna rotacja kolana najczęściej spotykana u zawodników piłki ręcznej i koszykarzy.
Trzecim mechanizmem jest konflikt więzadła krzyżowego przedniego z powierzchnią przyśrodkowego kłykcia kości udowej, spowodowany wewnętrzną rotacją kości piszczelowej przy wyprostowanym stawie kolanowym.
Ostatni, czwarty mechanizm jest spotykany u osób jeżdżących na nartach. Podczas upadku w tył i ciężarem ciała przesuniętym na stopy, odruchowo zawodnik próbuje utrzymać ciało w pionie przez napięcie mięśnia czworogłowego uda, co popycha kość piszczelową do przodu w rotacji w stosunku do kości udowej.

Ułożenie kątowe stawu w trakcie, którego więzadło krzyżowe przednie jest najbardziej narażone na uszkodzenie podczas ruchu niekontaktowego to ok. 23° zgięcia.

A. Kolano nieobciążone
 B. Koślawienie stawu kolanowego
C. Siła kompresyjna spowodowana napięciem mięśnia czworogłowego
D. Obrót piszczeli do zewnątrz

Jak wygląda rehabilitacja po takim urazie?

Protokoły rehabilitacyjne stosowane po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w fazie pooperacyjnej, zazwyczaj obejmują rehabilitację stawu w okresie 16-28 tygodni po wykonanym zabiegu rekonstrukcji więzadła. Jest to zależne głównie od techniki operacyjnej, rodzaju aktywności i kondycji fizycznej, rehabilitacji przedoperacyjnej. W zależności od rodzaju aktywności i kondycji dobierane są ćwiczenia usprawniające z elementami specyficznych ćwiczeń sportowych.

W procesie usprawniania po uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego, można wyróżnić kilka etapów:
1. Przygotowanie do operacji;
2. Wczesna faza pooperacyjna, trwająca w zależności od protokołu ok. 2-4 tygodni;
3. Faza powrotu funkcji stawu, trwająca do około 9 tygodnia po zabiegu;
4. Okres przygotowania i stopniowego powrotu do aktywności rekreacyjnej;
5. Pełny powrót do aktywności sportowej w miesiącach 6-9, uzależnione jest to, od rodzaju dyscypliny sportowej.

Zapraszam na stronę FizjoPaluch - nowoczesna fizjoterapia i rehabilitacja Gliwice

www.FizjoPaluch.pl

Zima już się skończyła, ale to są ważne informacje, które trzeba zapamiętać!

Kontuzje podczas jazdy na nartach bardzo często powodowane są przemęczeniem mięśni nieprzyzwyczajonych do wysiłku.

Przygotowania powinniśmy zacząć od kondycji, którą można poprawić przez jogging, spacery, jazdę na rowerze. Dobrym rozwiązaniem może być też zrezygnowanie z samochodu oraz windy.

Zadbanie o siłę mięśni sprawi, że wysiłek podczas zjazdów będzie o wiele mniejszy, a przyjemność większa.

Przykładowe ćwiczenia:

1. Przysiad - wzmacniamy mięśnie czworogłowy uda, pośladkowe, mięśnie kulszowo-goleniowe oraz przywodziciele

Stań w rozkroku, rozstawiając stopy na szerokość barków, ramiona wyprostuj przed sobą. Stopy powinny być skierowane na zewnątrz pod kątek około 30 stopni, przy czym będzie to zależało od Twojej gibkości i budowy ciała.
Ugnij kolana, plecy powinny być jak najbardziej wyprostowane. Patrz przed siebie. Wypchnij biodra do tyłu i jednocześnie opuść je w dół. Podczas wykonywania przysiadu kieruj kolana na zewnątrz. Nie odrywaj stóp od podłoża i nie wyprzedzaj kolan przed linię palców.
 Jeśli nie jesteś w stanie opuścić bioder poniżej kolan, schodź tak nisko jak zdołasz. Z momentem zyskiwania gibkości i siły Twoje przysiady będą coraz głębsze.

2. Wkroki

Stań w niewielkim rozkroku, stopy rozstaw na szerokość barków, ramiona opuść wzdłuż tułowia. Wykonaj spory krok do przodu. Ważne jest by najpierw opadała pięta, dopiero za nią pozostała część stopy. Wykonując krok w przód, ugnij obie nogi. Kolano nogi tylnej powinno niemal dotknąć podłogi. przez cały czas utrzymuj tułów w pozycji pionowej. Odepchnij się mocno z nogi wykrocznej i wróć do pozycji stojącej. Pamiętaj aby trenować obie nogi z takim samym natężeniem, by ich siła rozwijała się równomiernie.

3. Odwodzenie kończyny dolnej w staniu

Stań stabilnie na obu nogach, wyciągnij ramiona w bok na wysokość barków. Powoli unieś nogę do boku utrzymując tułów w pionie. Nie zadzieraj palców do sufitu, napnij mięśnie brzucha, co pomoże utrzymać równowagę.

4. Spięcia brzucha

Połóż się na plecach, ugnij kolana pod kątem 90 stopni. Dotknij opuszkami palców skroni. Napnij mięśnie brzucha i unieś górną część ciała, nie odrywając odcinka lędźwiowego. Brodę kieruj lekko do sufitu, aby nie napinać mięśni szyi.

5. Grzbiety

Połóż się na brzuchu, rozsuń nogi na szerokość bioder podpierając się palcami stóp, stabilnie, aby ich nie odrywać. Dłonie połóż na karku, łokcie rozstaw szeroko, patrz na podłogę. Delikatnie unoś klatkę piersiową góra-dół wzmacniając mięśnie grzbietu.

Pamiętaj aby każdy trening zakończyć stretchingiem mięśni.
Każde ćwiczenie powinno być wykonywane starannie technicznie.
Powodzenia!

Zapraszam na stronę FizjoPaluch - nowoczesna fizjoterapia i rehabilitacja Gliwice
www.FizjoPaluch.pl

Odczuwasz ból w przedniej części stawu kolanowego, poniżej rzepki? To może być "kolano skoczka".

Tendinopatia rzepki jest to zapalenie ścięgna rzepki, często występuje u sportowców, którzy dużo biegają i wykonują skoki powodujące ekscentryczne obciążenie tego ścięgna. Przewlekłe problemy ze ścięgnem rzepki mogą mieć różne przyczyny: nadwyrężenie, silny uraz, wielokrotne urazy mechaniczne, zaburzenia krążenia krwi.

U młodych sportowców najczęstszą przyczyną choroby jest wielokrotne i/lub intensywne przeciążenie mechaniczne. U starszych pacjentów zmiany związane z wiekiem, takie jak upośledzenie dopływu krwi, sprzyjają osłabieniu ścięgna i powstawaniu zmian zwyrodnieniowych w ścięgnie.

Pacjenci z zapaleniem ścięgna rzepki zazwyczaj skarżą się na ból zlokalizowany w dolnej części rzepki, wzdłuż początkowego odcinka ścięgna. Rzadziej występujący, lecz możliwy jest ból w okolicy guzowatości piszczeli.

Ból w początkowych fazach choroby pojawia się w wyniku aktywności fizycznej. W miarę jej postępu ból może pojawić się zarówno w trakcie aktywności fizycznej, jak i "poza" tą aktywnością. Przy badaniu przedmiotowym można zaobserwować charakterystyczny ból przy palpacji miejsca przyczepu ścięgna wzdłuż dolnego bieguna rzepki.

Leczenie zapalenia ścięgna rzepki zależy od stopnia zaawansowania choroby. Początkowe fazy można leczyć nieoperacyjnie. Terapia polega na zmodyfikowaniu aktywności fizycznej, stosowaniu okładów z lodu oraz niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Ćwiczenia rozciągające i wzmacniające mięsień czworogłowy uda często pozwalają na stopniowy powrót do uprawiania sportu.

Opis leczenia nie jest uniwersalną metodą leczenia. Terapia musi być poprzedzona wnikliwą diagnostyką.

Zapraszam na stronę - FizjoPaluch nowoczesna fizjoterapia Gliwice Rehabilitacja Gliwice
www.FizjoPaluch.pl